środa, 2 stycznia 2013

ROK 2013

Rok 2013 ogłoszono min.:

                                     *  Rokiem Juliana Tuwima
                                     * Rokiem prof. Jana Czochralskiego
                                     * Rokiem Witolda Lutosławskiego
                                     * Rokiem Powstania Styczniowego
  
Julian Tuwim ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem – polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek, jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu literackiego „Pod Picadorem” i grupy poetyckiej „Skamander”. Bliski współpracownik tygodnika „Wiadomości Literackie”. Tłumacz poezji rosyjskiej, francuskiej, niemieckiej oraz łaciny. Podpisywał się ponad czterdziestoma pseudonimami
                              m.in.Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Wim, Roch Pekiński. 

 


Witold Roman Lutosławski ur. 25 stycznia 1913 w Warszawie, zm. 7 lutego 1994 tamże)– polski kompozytor współczesny i dyrygent, także pianista. Syn Józefa Lutosławskiego. Uważany za najwybitniejszego – obok Chopina i Szymanowskiego – polskiego kompozytora wszech czasów. Odznaczony Orderem Orła Białego.




Jan Czochralski ur. 23 października 1885 
w Kcyni, zm. 22 kwietnia 1953 w Poznaniu – polski chemik, metaloznawca, wynalazca powszechnie stosowanej do dzisiaj metody otrzymywania monokryształów krzemu, nazwaną później metodą Czochralskiego, współcześnie stosowaną na masową skalę do produkcji mikroprocesorów. Najczęściej wymieniany polski uczony we współczesnym 
                                                        świecie  techniki.


Powstanie Styczniowe rozpoczęło się 
22 stycznia 1863 r. Powstańcy zaatakowali rosyjskie garnizony w Królestwie Polskim. 
W ciągu trwających ponad 1,5 roku działań zbrojnych doszło do ponad tysiąca mniejszych lub większych potyczek, a w walkach wzięło w sumie udział co najmniej 150 tys. powstańców.
Walka powstańcza przez cały swój czas miała charakter rozproszonej akcji partyzanckiej,
 w której stoczono ok. 1200 bitew i potyczek. Powstańcom nie udało się opanować na dłużej większego terytorium, a władze powstania nie miały stałej siedziby. Po klęsce większych zgrupowań partyzanckich, m.in. w bitwach pod Węgrowem 
i Siemiatyczami, walkę toczyły głównie niewielkie oddziały.
Powstanie Styczniowe było najdłużej trwającym i najbardziej masowym ruchem niepodległościowym XIX w. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się klęską powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy zostało zabitych w walkach,
blisko 1 tys. straconych, ok. 38 tys. skazanych na katorgę lub zesłanych na Syberię, 
a ok. 10 tys. wyemigrowało.